گل من گریه نکن... 

که در این شب زدگی بیشترم میسوزی... 

من چو مرغ قفسم.. 

تو در این کنج قفس بال و پرم میسوزی... 

گل من گریه نکن... 

دل به امید ببند...  

نا امیدی کفر است...

نظرات 7 + ارسال نظر
حجت جمعه 23 بهمن‌ماه سال 1388 ساعت 06:12 ب.ظ http://kayloo.blogsky.com

سلام
به وب سایت من هم سر بزن تازه راش انداختم

علیرضا جمعه 23 بهمن‌ماه سال 1388 ساعت 07:11 ب.ظ http://negaresh88.blogfa.com

سلام ؛ وبلاگ قشنگی دارین امیدوارم با به روز کردن مداوم روز به روز بر قشنگیه وبلاگتون اضافه کنین.خوشحالم میکنی نظرتونو در مورد وبلاگم بدونم.
موفق باشین.

بارون یکشنبه 25 بهمن‌ماه سال 1388 ساعت 02:40 ب.ظ

چه قدر این شعر آشنا بود !
دو سه بار خوندم تا یادم اومد کجا دیدمش
نا امیدی ...
دورهء بدی شده

بانو دوشنبه 26 بهمن‌ماه سال 1388 ساعت 09:30 ب.ظ

دل به امید بستم...

پریا سه‌شنبه 27 بهمن‌ماه سال 1388 ساعت 10:48 ق.ظ

حالا کجا دیدیش؟! چون من خودم از رو دفترچه خاطراتم نوشتم!

بارون پنج‌شنبه 29 بهمن‌ماه سال 1388 ساعت 07:53 ب.ظ

تو هم برا من نوشته بودی اینو تو دفتر خاطراتم !
با همین تاکیدا هم ! یادت اومد ؟

پریا جمعه 30 بهمن‌ماه سال 1388 ساعت 12:52 ب.ظ

:))) جدییییییییییی؟! نهههه!

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد