« خشم شما را حقیرتر میکند٬ در حالی که بخشایش شما را مجبور میکند تا فراتر از آنچه هستید٬ رشد کنید.»
شری کارتر-اسکات
...میگویند که عدم تمایل به بخشیدن کسی مثل این است که شما سم بخورید و منتظر بمانید تا شخص مقابل مریض شود! بنابراین٬ شخص یا موقعیت مربوط را مورد تفقد قرار داده و برایشان آرزوی سعادت کنید. آنها را ببخشید٬ آزادشان کنید و در صورت لزوم٬ خودتان را هم ببخشید...
از کتاب شاه کلید زندگی با قانون جذب
نوشته ی جک کنفیلد
این که من ناگهان هوس کردم که به جای استفاده از پیاده روی کنار پارک از داخل اون رد شم...اینکه کنجکاو شدم تا وایسم و تک تک کتابهای چادر وسط پارک رو ببینم...این که خیلی بی دلیل این کتاب رو برداشتم...یعنی کتاب روانشناسی که اصولا به سمتش نگاه هم نمی اندازم...
حالا میفهمم که به خاطر خیلی چیزها بود و شاید از همه مهمتر این قسمتش...که ببخش!
بخشیدم...سعی کردم که همه چیز...همه کس رو ببخشم...آزاد کنم و آزاد شم و سبک...بال دربیارم و وزنه ها رو بریزم دور...که دعاهام همه از جنس نور شن و بفهمم که چه لذتی داره همش خیر بخواهی برای کسانی که دوست داری به جای شر برای کسانی که دوست نداری!...
این قسمت مثل یه جور عملیات انتحاریه شاید...یه جور ترور شخصیت خود! چون نگفتین...مینویسم تا خودم بدونم و شما که عیب زیاده و راه آدم شدن دور و دراز و سخت...
عصبانی نمیشم ولی اگه شدم...! راه اینکه آسیبی وارد نشه اینه که هیچ حرفی ردوبدل نشه...هیچ حرفی!
بعضی وقتها خودخواه میشم و مغرور...نمیخوام توجیه کنم ولی معمولا از قصد نیست و سریع به خودم یادآوری میکنم که این گندترین صفته و بیزاری ازش...هیچ حواست هست؟!
بعضی وقتها زیاد و غیر طبیعی به چیزی...اتفاقی...واکنش نشون میدم...البته این بیشتر خودمو اذیت میکنه!
بسیاری از حالات روحیم رو با گریه بروز میدم..ناراحتی و هیجان و عصبانیتو ...
همیشه تو هر زمانی از زندگی ام ترس از دست دادن چیزی رو داشتم...مهمترین خودسازی من مربوط میشه به همین صفت!
برای خواستن و به دست آوردن اون چیزی که میخوام خیلی ثابت قدم نیستم... !
نظم اصولا شوخیه تو زندگی من...! متاسفانه...
و آخر اینکه بعضی اوقات بدون اینکه واقعا خودم بخوام از کارهام و حرفام تعبیر به ریا میشه...به تظاهر به خوب بودن!...
حالا اگه چیزی جا مونده...که مونده...شما اضافه کنین...