یه جورایی شاید پروسه کودکی آدم بهتر باشه...کسان دیگه ای! برات تصمیم میگیرن و مسیری که باید طی کنی کاملا مشخصه...دبستان...راهنمایی...دبیرستان...
حتی پیش دانشگاهی و کنکور و...
دارم خل میشم...اگه همین طوری ادامه بدم...اگه این هجوم فکر های مختلف درباره زندگی بیخیال من نشه...اگه این حس لعنتی رو نتونم بریزم دور...اگه این خودآزاری رو تمومش نکنم...
تمام مسیرهای فکر ی ام به یه کلم ختم میشه..."نمیدونم"!
کاش این وسط آدم بی طرفی بود که با احاطه کامل به تمام موضوعات راهنمایی میکرد...البته قطعا چنین فردی وجود خارجی نداره و نخواهد داشت...!
منتظر اتفاقی هستم که قسمت کوچکی از این راهها رو روشن کنه...فقط قسمت کوچکی...