زندگی میشه راه راه...سیاه...سفید...
سفیدیه میشه خوشی های سطحی...سیاهیه دردهای عمیق...
انقدر سیاهیه بزرگ میشه که سفیده روش کم میشه...میشه خاکستری...زندگی میشه تسلسل این دو رنگ! خاکستری و سیاه!
من میشم همون آدمی که دوست داره فرار کنه...دوست داره چشاشو ببنده و هزارتا مشکلو نبینه...همون آدم ضعیف...
سلام دوست خوبم
زیبا و جالب بود
اگه میشه به منم سر بزنی ممنون میشم
و البته حتما نظر هم بدی
چه بگویم که ، فراق از غم تنهایی من
می زند ناله ی که "ای بی چاره ی من "
صدهزاران سخن از چاره گشایان گفتی
یک نظر نیز بکن بر دل بیچاره ی من
چرا من این روزا هر کی رو می بینم خاسکتریه؟!
قشنگ بود
khili narahati chera