همزمان با شیون های خانواده ی همراه مریضی که تو بیمارستان فوت کرده بود٬ من بغض کردم٬ خانم دکتر هم شیفتی نچ نچ کرد٬ یکی از نسخه پیچا گفت زنده بود هم همینطوری قربون صدقه اش می رفتی؟!!! مردی که تازه وارد داروخونه شده بود گفت: راحت شد بابا...میخواست این دنیا بمونه چی کار؟!...و یکی دیگه از نسخه پیچها بعد از چند دقیقه و در حالی که قیافه ی فیلسوفانه ای به خودش گرفته بود گفت: می دونی...خاک سرده...! 

تفاوت دید ما آدمها به یه موضوع واحدی دقیقا به اندازه ی تفاوت اثر انگشتهامونه! حتی موضوعی که به نظر برای همه باید ناراحت کننده باشه...اتفاقی که باید باعث خوشحالی بشه...و هر چیز دیگه ای که خوب یا بد بودنش به نظر بدیهی میاد...  

این روزها انقدر به نسبی بودن همه چیز فکر کردم که دارم روانی میشم....!