دیروز من و احسان داشتیم به همدیگه میگفتیم که هیچ کدوممون حس تموم شدن مرحله ای از زندگی به اسم مجردی و احتمالا از دست دادن بعضی چیزها رو نداریم و خدا رو شکر هردومون احساس میکنیم که به داشته های قبلی چیزای دیگری اضافه شده... 

بسی خوشحال کننده و هیجان انگیزه که داخل ماشین تزئین شده و با دسته گل و شنل و لباس پفی نشسته باشی و ملت با بوق زدن و تبریک گفتن تو شادی تو شریک باشن...شاید دیگه هیچ وقت اون آدمها رو نبینیم یا ندونیم چی کاره ان و کجا زندگی میکنن... اما تو اون لحظه ها همین که میینی همراه تو خوشحالن کلی حالت رو خوب میکنه... 

خیلی خیلی خداروشکر...بی اندازه مثل خودش! که خوب بود و خوش گذشت...و امیدوارم که این شادی و خوشی برای یک شب نباشه و ابدی و عمیق در دلهامون بمونه...و مطمئنم که این اتفاق خواهد افتاد ایشالا :) 

سرعقد تمام کسانی رو که یادم بود دعا کردم و بعدشم یه دعا واسه همه کسانی که میشناسم و امکان یادآوری اسماشون تو اون لحظه نبود... 

یه دنیا مرسی از همه ی دوستام که اون شب و همیشه ترکوندن مرامو! 

مخصوصا زهرا و منصوره که اینجا رو هم تنها نذاشتنو تو شرایطی که خودم امکان سر زدن نداشتم بازم نا امید نشدن و اومدن! :)  

( منصوره جونم خودت خوبی که خوب میبینی...فدای اشکات...مرسییییی :*)

و مخصوص مخصوص بارون عزیز که مثل خواهرم دوسش دارم و براش آرزوی خوشبختی و شادی و آرامش و سلامتی دارم تو هر مرحله و هر جایی که هست و بسی جات خالی بود.. باور کن... 

سایه جونم مرسی از همه ی دعا های خوبت...همشون امدوارم برای تو هم اتفاق بیوفته....خیلیییییی خیلیییییییییی ممنون :* 

هستی عزیز...امیدوارم که قسمتت بهترین باشه و خدا همیشه نگهدارو حافظت...مرسی عزیز دلم :*  

خیلی خیلیییییییییییییی دوستون دارررررررررررررررررررررررررم

برای عزیز ترین عزیزم هم آرزو میکنم که بتونم براش دوست خوبی بمونم...برای همیشه... :)